به گزارش خبرگزاری شنو،حمید خوانساری (نوازنده عود) به همراه حمید کریمیان (نوازنده عود) و بامداد ملکی (نوازنده دوایر و بندیر) در آخرین شب از دومین دوره کنسرت‌های آنلاین و رایگان موسیقی ایرانی در تالار وحدت به روی صحنه رفتند.
حمید خوانساری در ابتدا در پاسخ به پرسشی درباره برگزاری اجراهای آنلاین به صورت رایگان و با حمایت ارگان‌های دولتی یا در ازای پرداخت بلیط، گفت: به این دوره به عنوان یک مقطع زمانی کوتاه نگاه می‌کنم و برایم تجربه است. اینگونه نیست که به اجراهای آنلاینی که برگزار کردیم به عنوان منبع درآمد نگاه کنم؛ چون ما موسیقیدان‌ها عادت کرده‌ایم در ایران کنسرت منبع درآمد ثابتمان نباشد زیرا محل امنی نیست.
او ادامه داد: البته ترجیح می‌دهم اگر قرار باشد کنسرت‌های این چنینی برگزار شود، با حمایت دولت صورت بگیرد تا مردم بتوانند به صورت رایگان اجراها را تماشا کنند. شاید خیلی اوقات از وضعیتی که مردم در مناطق دوردست ایران در آن به سر می‌برند خبر نداشته باشیم؛ مردمی که شاید زندگی‌هایشان شباهت زیادی به ما نداشته باشد و پرداخت همین مبلغ ۱۰ یا ۲۰ هزار تومان برایشان دشوار باشد و برای پرداخت دچار تردید شوند.
همچنین از این هنرمند سوال کردیم که با آغاز شیوع کرونا شرایط برای خود او به چه صورتی سپری شد؟ بیان کرد: در این دوران ارتباط مجازی بین آدم‌های اطراف بیشتر شد؛ مثلا بین مردم و هنرمندان موسیقی سبک مورد علاقه‌شان. درواقع تا پیش از این اتفاق، خیلی با اکراه درباره ارتباطات مجازی، کنسرت مجازی، کلاس مجازی صحبت می‌کردیم و اعتماد نداشتیم ولی با این جریان ارتباط‌ها خیلی راحت‌تر شکل می‌گیرد و خیلی از موسیقیدان‌ها به این فکر افتاده‌اند که چگونه آثارشان را به صورت مجازی عرضه کنند تا اینکه خودشان نیز حضور فیزیکی داشته باشند.
او تصریح کرد: واقعیت این است که با شیوع کرونا شرایط برای عده‌ای بد و برای برخی خوب شده است؛ به این معنا که برگزاری کنسرت‌ها دچار رکود شده ولی واقعیتش این است که تعداد زیادی از هنرمندان ما با درآمد حاصل از کنسرت زندگی خود را نمی‌گذرانند و اینگونه نیست که با تعطیلی کنسرت‌ها بخش اعظم اقتصاد موسیقی دچار مشکل شود. آن بخشی از کنسرت‌های موسیقی ایرانی که سوددهی و بازدهی بالایی دارند، درصد خیلی کمی از هنرمندان را شامل می‌شود و تنها چند چهره شاخص وجود دارد که با کنسرت درآمد خوبی دارند. به همین جهت ۹۰ درصد دیگر از اهالی موسیقی ایرانی درآمدشان از طریق روش‌هایی مانند ضبط آلبوم، تدریس و … تامین می‌شود.
در پایان از خوانساری سوال کردیم که آیا پس پاندمی کرونا می‌توان به فضای مجازی به عنوان بستری جدی برای معرفی هنرمندان نگاه کرد؟ گفت: تا دو یا سه سال گذشته، هنرمندان کمتر شناخته‌شده حتما باید از طریق یک تریبون رسمی معرفی می‌شدند؛ مثلا باید کنسرتی برگزار می‌کردند، در برنامه‌های تلویزیونی یا جشنواره‌های مطرح موسیقی حضور پیدا می‌کردند ولی اکنون با افزایش قدرت فضای مجازی، شاید تا چند سال دیگر این روند برعکس شود و ارگان‌های رسمی احتیاج پیدا کنند که در بستر فضای مجازی به مردم معرفی شوند.
او ادامه داد: امروزه جریان به صورتی است که این اتفاق‌ها بدون دخالت ارگان‌های رسمی و به واسطه خلاقیت خود هنرمندان، در بستر رایگان فضای مجازی صورت می‌گیرد. حال هر چند هم که هنرمند تازه کار باشد دیگر تریبون خودش را دارد و نیازی ندارد که لزوما از طرف یک رسانه رسمی معرفی شود و مردم نیز خودشان می‌توانند انتخاب کنند. به نظرم این روند بهتر است؛ زیرا هنرمند می‌تواند خودش را بدون نیاز به سانسور و آنگونه که هست به مخاطبانش معرفی کند.
