خبرگزاری شنو: با یک نظر اجمالی به فرایندهای عجیب و غریب در کنترل شیوع کرونا میتوان ادعا کرد که اولین قربانی کرونا ازهم پاشیدن شاکله ی فرهنگی کشور و عبورازآن به بهانه های مدیریتی است. یکی از اساسی ترین سوالهایی که باید دررابطه با فرهنگ کرونا زده به آن پاسخ داده شود این است که آیا با حذف کنسرت ها و همایش ها و محدودیت های گاها غیرعادی که عموما با رعایت جدی پرتوکل های بهداشتی همراه است میتوان ادعا کرد که به کنترل آن کمک شده است؟
پویایی فضای فرهنگ و موسیقی در شرایط بحران کرونا میتواند در آرامش جامعه و تنش های روانی ایجاد شده با انواع مشکلات اثرمثبت قابل توجهی داشته باشد. به نظر می رسد به جای نظارت بر اجرای پروتکل های بهداشتی حاکم بر فضاهای اجتماعی وفرهنگی سعی بر این است که صورت مساله پاک شود. با لغو مکرر رویدادهای فرهنگی برای مدت نامعلوم بدون نسخه جایگزین، احتمالا در بلند مدت جامعه دچار تنش های روانی خاصی برای حل معضلات روحی خود باشد که خسارت آن کمتر از کرونا نخواهد بود.
آقای منصورصفائیان کارشناس ارشد موسیقی در رابطه با شرایط خطیر جامعه موسیقی در دوران کرونا مطرح کرد: اگر فرض را بر این بگذاریم که عقل حکم میکند در شرایط فعلی هیچ کنسرتی برگزار نشود و هیچ تجمعی صورت نگیرد ولی باید متذکر باشیم که فعالان حوزه موسیقی در صورت عدم برگزاری کنسرت تنها راه کسب درآمد خود را تدریس موسیقی در آموزشگاه های آن می دانند و این تنها راه امرار معاش اهالی هنر و موسیقی است که متاسفانه با وجود رعایت پروتکل های بهداشتی و شرایط تک نفره بودن کلاس ها (هنرجو و مدرس ) بازهم با مشکلات متعدی از سوی ارگان های مختلف مواجه هستند.
وی دررابطه با مشکلات اقتصادی قشر هنری در دوران کرونا افزود: درآمد برگزاری کنسرتها در طول سال عموما برای ژانر موسیقی پاپ ، اعداد و ارقام نجومی را به همراه داشته است و در بحران کرونا خوانندگان و نوازندگان این عرصه که تمام دارایی مادی و معنوی، شهرت و موقعیت شان را مدیون همراهی مردم در سالهای متمادی هستند برخود تکلیف کرده اند که در این وضعیت شیوع بیماری از خودگذشتگی کرده و به خاطر سلامتی مردم هم که شده از منافع خود بگذرند و تحت فرمان بخشنامه ی ستاد کرونا باشند ولی شاید برگزار شدن یا نشدن آن جزیی ناچیز از مشکلات صنف هنری نوازندگان و خوانندگان ما باشد و اصل بحث اهالی موسیقی را پوشش ندهد.
احتمالا با لغو کنسرت وهمایش و مراسم ها و فعالیت های مختلف فرهنگی شیوع بیماری کرونا کنترل نمیشود. بلکه این مدیریت براجرای پرتوکل های بهداشتی و رویکردهای فرهنگی درست است که به جای اعمال محدودیت های فلج کننده اجتماعی میتواند ما را در سیرنزولی پیک کرونا همراهی کرده و به سر منزل درست مدیریت برساند. بدیهی است که جامعه را نمیتوان قفل کرد و حتی نمیتوان به خاطرشرایط سخت کرونایی، پویایی و فعالیت را ازآن گرفت، همانطور که تجمعات غیرعادی و فشرده شده در مترو و اتوبوس و حمل و نقل های درون شهری را به بهانه اقتصاد نمیتوان برای مدت نامعلوم متوقف کرد. پس لاجرم مناسب ترین رویکرد برای مقابله با شیوع کرونا رعایت تمام و کمال پرتوکل های بهداشتی توسط تمام شهروندان است. پس چگونه میتوان با این شفافیت، نسبت به رویدادهای فرهنگی کشور رفتاردوگانه ای داشت؟ اگر تجمع درهیچ ساحتی پذیرفته نیست پس چرا در مترو و اتوبوس های درون شهری قابل قبول بوده و حتی رعایت ساده ترین بخش پرتوکل که فاصله گذاری اجتماعی است ندیده گرفته میشود و هیچ حل مساله ای صورت نمیگیرد؟ ولی همین تجمع با رعایت کامل پرتوکل های بهداشتی در فضای بازاستادیوم و کنسرت و همایش و کلاس های آموزشی تک نفره و غیره محکوم میشود؟
کارشناس ارشد موسیقی در ادامه مباحث افزود: سخت گیری براهالی فرهنگ در حالی ادامه دارد که ستاد ملی کرونا در فضا های عمومی و سامانه های حمل و نقل شهری و شغلهای پر خطر نسبت به محدودیت های اعلام شده به راحتی اغماض می کند و سخت گیری خاصی ندارد. واقعیت این است که اِعمال محدودیت صرفاً برای اصحاب فرهنگی-هنری کشورمقوله ی شبهه ناکی شده که در دوران کرونا ذهن هنرمندان و اهالی فرهنگ را به خود مشغول کرده است وی تصریح کرد: امید است که بحران کرونا برای فرصت طلبان، ماهیگیری ازآب گل آلود نباشد و صرفاً اقدامات انجام شده در راستای نگرانی برای جان و سلامتی مردم بوده باشد نه چیز دیگر.
