به گزارش خبرنگار خبرگزاری شنو “سید علیرضا میرعلینقی” تاریخ‌نگار موسیقی معاصر و منتقد موسیقی کلاسیک ایرانی در برنامه «گفت‌وگوی فرهنگی» با موضوع عملکرد دولت در حوزه موسیقی گفت:
محدودیت‌های سخت دهه ۶۰ تا حدودی از بین رفته اما ظرفیت‌ها و استعدادهایی که بوده، به دلیل این بی‌برنامگی‌ها ازمیان‌رفته است. نبود هرگونه برنامه مشخص برای تعیین تکلیف، کارکردها و کاربردهای موسیقی، درد دائمی همه دولت‌ها بوده که در ابتدای کار با برخورد خوب شروع می‌کنند اما پس از مدتی عملکرد مدیران قبلی را پیش‌گرفته و مانع‌تراشی می‌کنند.
نوعی ممنوعیت و کراهت ذاتی مدیران این حوزه نهادینه‌شده است و تاریخ موسیقی در ۴۰ سال اخیر ایران، تاریخ مانع سازی است تا زمینه‌سازی.
وقتی‌که انگیزه و اندیشه‌ای برای موسیقی به‌عنوان یک هنر مستقل از شعر و شعار نباشد، حتی کاربردهای موسیقی با کلام و شعارمند وجود نخواهند داشت و استعدادها از بین می‌رود و موسیقی به یُمن وجود مدیران پیشرفتی نخواهد کرد.
به گفته میرعلینقی عملکرد دولت تدبیر و امید، تخریب بیشتر آن چیزی بود که توسط دولت‌های قبلی تخریب‌شده بود و انگیزه‌ای برای بهبود در هیچ زمینه‌ای دیده نشده است درحالی‌که در دولت قبلی کم‌وبیش شاهد تولیداتی بودیم.
متأسفانه اکثریت جامعه نشان داده است که بدون موسیقی فاخر فرهنگی نیز می‌تواند زیست راحتی داشته باشد.
باید نظام موسیقایی تشکیل داد و سلسله جلساتی برای موسیقی برگزار کرد به‌شرط آنکه نتایج آن‌ها نسبی و کوتاه‌مدت نباشد و پارامترهای دقیق موسیقی را تعیین کرده و برای آن ضمانت اجرایی تعیین در نظر گرفته شود.
مدیریتی که تفکر آن ضامن انتخاب انواعی از موسیقی مفید برای جامعه باشد می‌تواند با برنامه اجرایی چهارساله آن را پرورش دهد، درحالی‌که آن چیزی که همیشه آفت فرهنگ بوده به تعویق انداختن و سیاست عجالتاً بوده است.
انتهای پیام/
