مقصران اصلی وضعیت ناگوار موسیقی
یکی از سردمداران مبارزه علیه موسیقی امروز کشور، حمیدرضا نوربخش خواننده و مدیر خانه موسیقی است. او مدت هاست در موقعیت‌های گوناگون بر وضعیت حاکم در موسیقی و ترویج موسیقی پاپ می‌تازد. حمیدرضا نوربخش اخیرا در مصاحبه ای گفته است: «متأسفانه امروز در حوزه موسیقی پاپ شاهد هم ابتذال در کلام و هم در موسیقی هستیم. اما اینکه شما می‌گوئید چرا خانه موسیقی در برابر این شرایط ناخوشایند کار نمی‌کند، پرسشی مطرح می‌کنم که چه کاری باید انجام می‌دادیم که ندادیم؟ مگر بالا و رفتن سطح کیفی جریان موسیقی دست من و خانه موسیقی است؟» بلایی بر سر ذائقه جامعه آمده که امروز فلان خواننده درجه چندم وقتی یک سرفه می‌کند، در صفحه مجازی چندین میلیون لایک می‌خورد. این‌ها دست کیست؟ باور کنید نه دست خانه موسیقی، نه دفتر موسیقی و نه دست هیچکس دیگر.»
نوک پیکان انتقادات به صدا و سیما
نوربخش در ادامه این گفت‌وگو صدا و سیما را مقصر اصلی مشکلات موجودِ موسیقی کشور دانست و مطرح کرد: به طور حتم اگر مجموعه خانه موسیقی رسانه‌ای هم تراز با رسانه ملی داشت، آن وقت شما می‌توانستید این بازخواست را متوجه بنده به عنوان مدیر عامل خانه موسیقی کنید که چرا با وجود داشتن یک رسانه، نتوانستید مقابل این حجم از موسیقی‌های مبتذل ایستادگی کنید؟ قطعاً اگر موسیقی دارای یک رسانه معتبری بود آن وقت مبتذل خوان‌ها هم مشتری نداشتند.
حضور پررنگ خوانندگان پاپ در زمان سکان داری آقای معترض
جالب اینجاست زمانی که حمیدرضا نوربخش دبیر جشنواره موسیقی فجر بود، موسیقی پاپ به قوت خود طبق روال گذشته در جشنواره حضور پر رنگ داشت. زمانی که در نشست خبری علت این ماجرا را پرسیدند، نوربخش گفت: «ما سعی کردیم موسیقی کلاسیک را در نظر داشته باشیم؛ اما غافل از موسیقی مانند پاپ نشدیم. چون آن‌ها تأثیرگذار هستند و مردم به آن‌ها تمایل نشان داده‌اند. دغدغه من موسیقی سنتی بوده است، اما نمی‌توانم موسیقی‌هایی که به آن علاقه ندارم را حذف کنم و باید تقریباً همه سبک های موسیقی در جشنواره شرکت کنند.» با وجود نگرانی نوربخش از وضعیت موسیقی کشور، اما وی در دوران حضورش به عنوان دبیر جشنواره موسیقی ذره‌ای در شیوه برگزاری کنسرت‌های پاپ تغییر ایجاد نکرد و تا زمانی که این سکان را بر عهده داشت، از خوانندگان پرطرفدار پاپ برای اجرای صحنه‌ای دعوت کرد. اجرا‌هایی که درآمد زیادی برای این فستیوال به همراه داشت.
شاید معدود همایشی باشد که برای اهالی موسیقی برگزار شود، اما نوازندگان و خوانندگان موسیقی ایرانی، لب به شکوه و شکایت علیه صدا و سیما باز نکنند. پخش نشدن تصویرِ ساز از تلویزیون، تعداد کمِ آهنگ‌های ایرانی در میان آثار پخش شده از صدا و سیما، از مواردی است که مورد انتقاد این افراد است. حالا که تصویر ساز پخش نمی‌شود، این افراد تمامی حفره‌های موجود در موسیقی کشور را به گردن تلویزیون می‌اندازند.
میزان استقبال از موسیقی پاپ در خارج از کشور
رضا فکری، خواننده کلاسیک ایران که بار‌ها با ارکستر‌های خارجی همکاری داشته است و اخیرا قرار بود با ارکستر زاگرب به روی صحنه برود، درباره محبوبیت موسیقی پاپ در دنیا به خبرنگار ما گفت: «اینکه چرا در دهه هفتاد و هشتاد موسیقی ایرانی و کلاسیک کمتر شنیده می‌شود، دلایل متعددی دارد. یکی از دلایلش این است که موسیقی در ایران بیش از این که هنر باشد، صنعت و تجارت است. خیلی برای موسیقی پاپ تبلیغات می‌شود و این تبلیغات خیلی از جوانان را به آن سمت می‌کشاند. در خارج از کشور هم این موضوع وجود دارد، اما برای موسیقی کلاسیک هم سرمایه گذاری می‌شود. آنجا هم مخاطبان سبک پاپ بیشتر از دیگر سبک‌ها هستند»
سوالی که شکل می‌گیرد این است؛ اگر تلویزیون تمامی ساز‌ها را به تصویر می‌کشید و از صبح تا شب هر قطعه‌ای که از رسانه ملی پخش می‌کرد، در قالب موسیقی ایرانی بود، آیا مشکلات این عرصه حل می‌شد و دیگر کسی موسیقی پاپ گوش نمی‌کرد. توجه به چند نکته شاید کمی گره از این انتقادات باز کند. اولین موضوع نگاه به ذائقه مردم در سراسر دنیاست. به گفته بسیاری از خوانندگان که در خارج از کشور هم فعالیت می‌کنند، آنچه بیش از دیگر سبک‌های موسیقی طرفدار دارد، موسیقی پاپ است. محمد معتمدی نیز در نشستی رسانه‌ای به این موضوع اشاره کرده است.
یک پژوهش ساده در گوگل و سایت‌های موسیقی یا جست و جوی محبوب‌ترین موزیک ویدیو‌ها در یوتیوب، نشان می‌دهد در اروپا و آمریکا هم پرطرفدار‌ترین سبک، نه سبک موسیقی کلاسیک بلکه سبک‌های امروزی مانند رپ و پاپ است. موزیک ویدیو‌هایی بیشترین طرفدار را دارند که تنوع رنگ و جذابیت‌های جنسی در آن وجود داشته باشد. آنجا مقصر کیست؟ آیا رسانه‌های خارج از کشور نیز به خوبی از موسیقی کلاسیک حمایت نکردند؟
نقش مسئولان موسیقی چقدر است؟
برای حل مشکل موسیقی در کشور باید فعالیت ارگان‌های مختلف و تمامی رسانه‌های دیداری و شنیداری نیز مورد ارزیابی قرار بگیرد، اما انداختن همه تقصیر‌ها گردن رسانه‌ها و شانه خالی کردن از مسئولیت‌ها دردی را دوا نخواهد کرد. سوال اینجاست که آیا مسئولان موسیقی نیز خود را در شرایط امروز هنر اول در کشور مقصر می دانند یا خیر؟
