لویی آرمسترانگ؛ الماس موسیقی جاز

به گزارش خبرگزاری شنو  میتولوژی آفریقایی نمونه های بسیاری که راوی قصه ها و افسانه های سیـاهان می باشد وجود دارد. افسانه هایی که شامل گفته هایی عمیق و گاه آیین هایی عجیب می باشد که پایکوبی و آواز و حتی تولید صوت از چوب و پوست که همواره

بیانگر شادی و غم سیاهان بوده است را بیان می کند. موسیقی جاز (jazz) را اکثرا شکل کامل شده آن را محصول قرن بیستم می دانند که راه های پر فراز و نشیبی را پیموده است و آن را به یک واقعیت تاریخی تبدیل کرده است.

شروع موسیقی jazz را می توان رگتایم (زمان نا آرام) در ۱۸۹۰ در نیواورلئان دانست که رفته رفته دوره های جدیدتر به نسبت شرایط اجتماعی و جغرافیایی با مشخصاتی خاص موسیقی jazz را متحول کرد. رگتایم، نیواورلئان، دیسکی لند، شیکاگو،

سویینگ و… دوره هایی به شدت مهم در موسیقی jazz هستند که در آن آثاری بسیار فاخر تولید شده است.

لویی آرمسترانگ نامی پر آوازه در موسیقی jazz که در دهه بیستم از قرن بیستم تحولاتی شگرف را پدید آورد. او نیز از زندگی پر آشوبی که سیاهان در آن دوران داشتند بی نصیب نماند اما به تدریج حس عمیق او در ترومپت نوازی و آواز خواندن او را در رفیع ترین جای موسیقی jazz قرار داد. آرمسترانگ در دوران کاری خود در ارکسترهای بسیاری نوازندگی کرد و سیر صعودی و نزولی کثیری را تجربه کرد. از مشخصه های لویی آرمسترانگ یکی بودن شخصیت و کار هنری او بود، چیزی که حقیقتی بس بزرگ را نمایان می کند‌.

 برخی از شنوندگان او خواستار این نوع از کار هنری در او بودند. آرمسترانگ پایه های موسیقی jazz را محکم کرد که نقل قول های بسیاری در مورد این استحکام بخشیدن وجود دارد. از جمله رالف گلیسون که آرمسترانگ را جراحی ماهر برای بهبود بخشیدن به موسیقی jazz می دانست تا دوک الینگتون که او را آقای jazz می نامید. حضور او در ارکستر کینگ الیور تا ارکستر هندرسون موجب گذاشتن سنگ بنایی شد که طبق گفته دیزی گلیسپی که گفته بود اگر او نبود ما وجود نداشتیم.در واقع نو آوری های آرمسترانگ باعث شد تا اعجوبه هایی مثل چارلی پارکر،جان کالترین و… ظهور کنند. تاثیر درخشان لویی آرمسترانگ صرفا در نوازندگی ترومپت خلاصه نمی شود.آواز خواندن او و اجرای آهنگ های استاندارد jazz و پاپ خود راهی موثر را در خوانندگی باز کرد. از جمله فرانک سیناترا که به تبعیت از آرمسترانگ اجراهایی نو در موسیقی پاپ به وجود آورد. لویی آرمسترانگ در ۱۹۷۱ از دنیا رفت. در پایان شعری از یوگنی یف توشنکو که در سوگ دوست دیرینه اش لویی آرمسترانگ سروده است را می خوانیم.