به گزارش خبرنگار خبرگزاری شنو، با امیرحسین اله‌دادی خواننده و آهنگساز، درباره جشنواره «هنر زنده است» و فعالیت موسیقایی ایشان گفتگویی کردیم که در ادامه می‌خوانید.
امیرحسین اله‌دادی متولد ۱۳۶۴ زاده تهران، دانش‌آموخته کارشناسی ارشد آهنگسازی دانشگاه تهران در پردیس هنرهای زیباست. شروع فعالیت موسیقی وی از هشت سالگی با ساز پیانو بود و همچنین فعالیت رسمی آهنگسازی را در ۱۸ سالگی از طریق همکاری با گروه کودک تلویزیون و ساخت موسیقی تئاتر برای کودکان آغاز نمود.
چطور وارد جریانات موسیقی شدید؟
من در خانواده‌ایی به دنیا آمده‌ام که هیچ آرتیستی در آن وجود نداشت چه اعضای اصلی و فامیل درجه یک یا حتی دورتر. و من اولین کسی بودم که به این قضیه علاقه‌مند شدم ، مدل علاقمندی‌ام را هم کاملاً یادم هست زمانی که من به مهدکودک می رفتم یک نوازنده کیبورد مرد برای ما اجرا داشت و سایر بچه‌ها با این آهنگ‌های شاد مشغول به بازی می‌شدند اما من همیشه منتظر بودم که این آقا بیاید تا بروم کنارشان بایستم ببینم چطور کار می‌کند. هشت ساله بودم که خانواده برای من یک کیبورد خریدند و لازم میدانم بگویم که از نظر سطح مالی هم ما در سطح متوسطی بودیم منتها به خاطر همان نبود ذهنیت هنری، همیشه چه از طرف خانواده چه خودم تا یک سنی موضوع هنر به عنوان یک مسئله جنبی دیده می‌شد نه به عنوان یک کار اصلی. من حتی در دبیرستان هم رشته ریاضی خواندم اما در پیش دانشگاهی تغییر رشته دادم و هنر خواندم و در کنکور شرکت کردم. در واقع می‌خواهم به شما بگویم از بچگی تا نوجوانی سیر دنبال کردن موسیقی برای من خیلی کجدار و مریض بوده البته محاسنی را هم داشت به خاطر این که باعث شد من کشف و شهود و رشد موسیقی‌ام را خودم انجام بدهم.
موسیقی برای من از دبیرستان جدی شد و در دانشگاه به صورت آکادمیک پیگیر آن شدم و لیسانسم را در رشته پیانو گرفتنم و مسیر را جدی‌تر طی کردم تا به ارشد رسیدم ودر مرحله علمی و عملی ارشد در گرایش آهنگسازی رتبه اول شدم. در واقع به طور کامل وارد داستان موسیقی شدم البته من تدریس را از سن خیلی کم شروع کردم و شاید اولین باری که برای آموزش موسیقی پولی دریافت کردم در سن ۱۷ یا ۱۸ سالگی بود.
چرا عرصه موسیقی الکترونیک را برای فعالیت انتخاب کردید؟
چند المان در موسیقی وجود داشت که من همیشه روی آنها تاکید داشتم. در سایت شخصی خودم هم گفتم که یک موضوع بداهه‌نوازی‌ست، دومین موضوع موسیقی ایرانی هست و همانطور که می‌دانید من لیسانس نوازندگی پیانو دارم و فوق لیسانسم نیز آهنگسازی موسیقی غربی است اما به دلیل کشف و شهودهایی که گفتم از دوران نوجوانی داشتم بسیار به موسیقی ایرانی اهمیت می‌دادم و به صورت آزاد تحلیل، ردیف و موسیقی آزاد را یاد گرفتم.فاکتور سوم برای من موسیقی الکترونیک بود آشنایی من با موسیقی الکترونیک در اوایل دوره کارشناسی اتفاق افتاد و بعد دیدم که چقدر به ذهنیت من نزدیک است و اینطور بود که این نوع موسیقی وارد خیلی از آثار من شد. در اغلب کارهای من می‌توان رگه‌هایی از موسیقی الکترونیک را دید. مثلا در موسیقی‌های تئاتر، فیلم و در موسیقی‌های محض که کارهای ارکستری می‌باشد. من حتی در پایان نامه ارشد خود از این نوع موسیقی در کنار موسیقی ارکستر استفاده کرده‌ام.
به نظر شما این موسیقی قرار جایگزین سازهای کلاسیک شود؟ آیا این دو با هم در رقابت هستند؟
شکل‌گیری موسیقی الکترونیک یک دلیلش کمبودهایی بود که سازهای کلاسیک داشتند و حالا بهتر است که به جای ساز کلاسیک بگوییم آکوستیک، سازهای آکوستیک در دوره‌های مختلف موسیقی نقششان را به صورت کامل ایفا کردند چه برای موسیقی کلاسیک و رمانتیک و چه برای موسیقی باروک و… و برای یک بخش از موسیقی معاصر کاملاً جوابگو بود اما آهنگسازها خصوصاً در دوره معاصر دنبال یکسری المان‌هایی گشتند که این المان‌ها را نمی‌توانستند در این سازهای آکوستیک پیدا کنند به همین دلیل موسیقی الکترونیک به وجود آمد مثلاً صداهای بسیار بم یا صداهای بسیار زیر یا کشش‌های صوتی خیلی بلند برای مثال جایی می‌خواهند صداها را از نظر زمانی بِکشند که با ساز آکوستیک مقدور نیست اما موسیقی الکترونیک این موارد را مقدور می‌کند. ساختن رنگ‌های صوتی جدید و هزاران چیز دیگر برای انسانی که در دوره معاصر زندگی می‌کند مهم است و ساز آکوستیک جوابگوی این مهم نبود. امروز هم داریم می‌بینیم که استفاده از سمپل‌ها و vsdها بسیار در جهان رایج و شایع هست و خیلی‌ها دیگر به جای نوازنده انسان از کامپیوتر استفاده می‌کنند که این هم می‌تواند مزایا و معایب خودش را داشته باشد. اما اصولاً من فکر می‌کنم این دو با هم دیگر در رقابت نیستند و به نظرم این دو با هم و در کنار هم هستند و چیزهایی در موسیقی آکوستیک هست که در موسیقی الکترونیک نمی‌توان پیدا کرد و بالعکس.
آینده‌ی موسیقی الکترونیک رو کجا میبینید؟
این را از جنبه‌های مختلف می‌شود بررسی کرد یعنی اینکه بستگی دارد شما از چه زاویه‌ای به موسیقی الکترونیک نگاه کنید. این موسیقی به شدت در جهان در حال پیشرفت است و هر روز امکانات جدیدی دارد به وجود می‌آید. مثلا در نرم افزارهای dw در سین سایزرها دستگاه‌هایی که رکورد موسیقی می‌کند و پروسس موسیقی را روی آنها پیاده می‌کنند و… هزاران داستان دیگر که مستقیما با تکنولوژی موسیقی مرتبط است. یکی از اتفاقاتی که در موسیقی الکترونیک وجود دارد این هست که موسیقی مستقیماً به تکنولوژی متصل است و همانطور که تکنولوژی با سرعت سرسام آوری دارد حرکت می‌کند موسیقی الکترونیک هم با همان سرعت حرکت می‌کند.
توضیحاتی راجع به قطعه‌ایی که برای جشنواره فرستادید بدهید؟
نام قطعه «خواب نواست» که از کلمه خواب نما برداشته شده و در این موسیقی از دستگاه ایرانی، نوا استفاده شده است ما بر اساس این وجه تسمیه نام گزاری قطعه را انجام دادیم. بخش جالب توجه در این قطعه آن است که این یک قطعه ایرانی‌ست اما با زبان موسیقی الکترونیک آن را ساختیم. جالب است بدانید که در ساخت این قطعه، از هیچ سمپلی استفاده نشده و تمام آن ساخت خود من می‌باشد. فضای کلی قطعه شخصی را نشان می‌دهد که در خواب، گوشه‌هایی از دستگاه موسیقی نوا را می‌شنود؛ یعنی فضایی که در آن تصویر شده، فضای رویا و خواب یک فرد است هنگامی که این بخش‌های موسیقی را می‌شنود.
چرا در این جشنواره شرکت کردید؟
من به پیشنهاد یکی از دوستانم در روزهای آخر فراخوان جشنواره در این فستیوال شرکت کردم، دلیلی که باعث شد من در این جشنواره شرکت کنم این بود که این جشنواره در تلاش است تا موضوعاتی که در این شرایط پاندمی در حال ازبین رفتن است را زنده نگه دارد و ماهیت کلی جشنواره برای من ارزشمند و قابل احترام بود. هنر همیشه در مملکت ما دستخوش حوادث و اتفاقات بوده و هست و مسیر مشخصی را طی نمی‌کند اما این جشنواره یک انگیزه‌ایی را برای هنرمندان در شرایط کرونا ایجاد می‌کند تا آنان وضعیت هنری جامعه را از دست رفته نبینند و بعد از دیدن فراخوان جشنواره حس کردم می‌توانم در آن سهمی داشته باشم.
وجه تمایز این جشنواره با سایر جشنواره‌ها چیست؟
چیزی که این جشنواره را ارزشمند می‌کند هدفمندی آن است یعنی صرفاً یک گردهمایی و یک فستیوال نیست تا یکسری کار بفرستند و کارهای برتر معرفی شوند، این جشنواره برای زنده نگه داشتن و نمایان کردن این موضوع که هنر زنده است و کشف زاستعدادهایی که فرصت دیده شدن ندارند برگزار شد. در بخش موسیقی شاهد این هستیم که اتفاق جدیدی در حال رخ دادن است و آیتم‌های خاصی را می‌بینیم، آیتم‌هایی که دیگر در جشنواره دیده نمیشود.
انتهای پیام/
