پویا کلاهی: جشنواره‌ها باید وفادار به هنر باشند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شنو، طی مصاحبه‌ای که با پویا کلاهی آهنگساز و خواننده‌ی کشورمان در راستای موفقیت وی در جشنواره فجر و تولید آثار او در حوزه‌ی موسیقی راک داشتیم، گفت: از نظر من تمام مراحل خلق اثر هنری از جمله ایده پردازی، انتخاب ژانر و چگونگی به کارگیری المان‌ها و اجزای فرم، از نوع نگرش هنرمند به جهان و همچنین ذهنیات و درونیات او سرچشمه می‌گیرد.

به نظر شما چرا ارشاد راه را برای خواننده‌های راک سخت کرده و سخت مجوز می‌دهد؟
سلام و مهر به شما و همه مخاطبین عزیز و دوست داران هنر. خوشحالم که دقایقی را با هم درباره موسیقی صحبت خواهیم کرد. در مورد سوال شما باید بگویم که من نمی‌توانم از طرف شخص یا اشخاص دیگر صحبت کنم. سوالات مربوط به عملکرد هر ارگانی بهتر است از خود آن ارگان پرسیده شود.

با توجه به اینکه موسیقی راک در ایران مسیر نسبتا سختی را دارد چرا این سبک را انتخاب کردید؟
از نظر من تمام مراحل خلق اثر هنری از جمله ایده پردازی، انتخاب ژانر و چگونگی به کارگیری المان ها و اجزای فرم، از نوع نگرش هنرمند به جهان و همچنین ذهنیات و درونیات او سرچشمه می‌گیرد. کار من به این صورت است که سعی می‌کنم برای ایده‌هایم فضایی ایجاد کنم تا با محتوای کلامم همخوانی داشته باشد. خیلی از اوقات دلم می‌خواهد حرفم را در فضایی پرقدرت و شکوهمند بیان کنم و اینجاست که از قرار گرفتن در فضای موسیقی راک لذت می‌برم. گاهی اوقات نیز تلنگری که در کلام وجود دارد مرا به سمت این ژانر می‌برد. البته نگاه من به ژانر و سبک، نگاه متعصبانه‌ای نیست. در همین آلبوم (طاووس پر بسته) گاهی به موسیقی راک بسیار نزدیک شدم و گاهی نیز از آن فاصله گرفتم. هر ژانری علاوه بر سازبندی و المان‌های موزیکالش، محتوای خاص خودش را هم دارد. بنابراین اگر بخواهیم به هر قیمتی که شده اثرمان را در یک ژانر به خصوص تنظیم و تولید کنیم، ناهماهنگی به وجود می‌آید و در واقع، در حق آن ژانر نیز کم لطفی کرده‌ایم.

فکر می‌کنید آینده راک فارسی با توجه به تعداد مخاطبینش و فعالیت‌های بدون مجوز چطور هست؟
نمی‌توان آینده را پیش بینی کرد، اما آنچه که اهمیت دارد این است که باید کار کرد و با جدیت و تمرکز هم باید کار کرد. افراد زیادی در ایستگاه‌های مختلف از قطار هنر و موسیقی پیاده می‌شوند و به دنبال مسیر دیگری می‌روند. قطار هنر، به مسافران شیفته و جدی نیاز دارد. افرادی که به دور از هرگونه ژست و ادعا، خالصانه به دنبال خلق اثر باشند. این صرفاََ یک مهارت نیست، یک سبک زندگی است. فارغ از اینکه چه می‌گوییم و حرفمان را در چه ژانر یا سبکی می‌زنیم، ابتدا باید ببینیم که چه کسی هستیم و چگونه زندگی می‌کنیم. به نظر من این نوع نگرش می‌تواند آینده بهتری را رقم بزند. موسیقی راک نیاز به هنرمندان و مخاطبین جدی و متفکر دارد. هرچه تعداد هنرمندانی که به صورت مجاز می‌توانند کار کنند و کنسرت برگزار کنند بیشتر باشد، تنوعی که در ارائه آثار وجود دارد بیشتر شده و ارزیابی‌ها دقیق‌تر و واقعی‌تر می‌‎شود. هنرمندان باید از شرایط مساوی برای ارائه کارشان برخوردار باشند و بتوانند اثرشان را روی استیج به طور مستقیم برای مخاطب اجرا کنند. اتفاقی که در حال حاضر روی استیج‌های ما رخ می‌دهد تمام ماجرا نیست و خیلی‌ها باید به این استیج‌ها اضافه شوند. استعدادهای بسیار خوبی در این زمینه در کشور ما وجود دارند که نیازمند آموزش هستند. اگر آموزش و پژوهش وجود نداشته باشد ممکن است هنرمندان تازه وارد مسیر را اشتباه بروند، یعنی از خودشان دور شوند و به حاشیه بپردازند.

حرکت بعدی شما در حوزه موسیقی چی هست؟
من به مسیری که از بیست سال پیش شروع کردم ادامه می‌دهم و در این مسیر به دنبال تجربه‌های جدید و جذاب هستم. در حال حاضر روی یک آلبوم مفهومی اکسپریمنتال کار می‌کنم که برایم تجربه نو و متفاوتیست و مرا به شناخت تازه‌ای از خودم می‌رساند. چند تک ترک و موزیک ویدئو نیز در دست ساخت دارم که امیدوارم به زودی به مخاطبین عزیز تقدیمشان کنم. در حوزه اجرا نیز برنامه‌هایی برای اجرای آنلاین دارم و امیدوارم هرچه زودتر قصه تلخ و غریب کرونا به پایان برسد و بتوانم در اجراهای زنده با هموطنان عزیزم دیدار کنم.

آلبوم شما چگونه وارد بخش رقابتی جشنواره شد و این بخش از جشنواره را چطور ارزیابی می‌کنید؟
از آنجایی که من و شهرام مویدی عزیز سه سال روی این آلبوم کار کردیم و سعیمان بر این بود که بهترین خودمان را ارائه دهیم، علاقه داشتیم که این کار در بخش رقابتی جشنواره موسیقی فجر شرکت داده شود و توسط اساتید و داوران محترم ارزیابی بشود و به لطف خداوند در بخش بهترین خوانندگی و بهترین آهنگسازی موسیقی پاپ و تلفیقی به ترتیب تندیس باربد و دیپلم افتخار نصیب بنده شد. جا دارد که از شهرام مویدی برای همکاری حرفه‌ای و همه جانبه‌اش تشکر کنم. زحمت ارسال اثر به جشنواره را نیز دوستان عزیزم در شرکت نشر و پخش جوان کشیدند.
رقابت‌های هنری دو کارکرد بسیار مهم دارند. اول اینکه باعث زنده نگه داشتن روح هنر در بین مخاطبین می‌شوند و مخاطب را با آثار ارائه شده آشنا می‌کنند. وقتی مخاطب، طرفدار یکی از کاندیداها می‌شود در واقع احساس می‌کند که خودش هم به صورت غیر مستقیم در این رقابت شرکت دارد. کارکرد دیگر بخش رقابتی ایجاد فضایی پرشور و سرزنده برای هنرمندان است. البته کمترین انتظاری که از یک جشنواره می‌شود داشت این است که تمامی آثار به گوش تمامی داوران جشنواره برسد و ارزیابی منصفانه و همه جانبه‌ای صورت بگیرد. جشنواره‌ها نباید رسالت خودشان که بهبود بخشیدن به وضعیت هنر است را فراموش کنند و این رسالت را فدای برد رسانه‌ای بیشتر کنند. جشنواره‌ها باید وفادار به هنر باشند، نه وفادار به اشخاص. در این بین، جشنواره موسیقی فجر جشنواره ارزشمندیست و با تبلیغات گسترده‌تر و پوشش خبری مناسب‌تر می‌تواند پرمخاطب‌تر و مردمی‌تر نیز باشد.

در بین قطعه‌های آلبوم «طاووس پربسته» شما کدام قطعه را بیشتر دوست دارید؟ و علت خاصی دارد؟
من این آلبوم را به صورت یک مجموعه می‌بینم و تمام قطعاتش برایم دوست داشتنی هستند. درواقع تمام این قطعات از نظر من ژن مشترکی دارند. اما خب شاید این گونه انتخاب‌ها جذابیت خاصی داشته باشند و برای مخاطبین نیز جالب باشند. من قطعات طاووس پربسته، شب مردادی و یه فرصت دیگه را انتخاب می‌کنم. چون احساس می‌کنم که شاید بتوان ایده‌های این آلبوم را در این سه قطعه به صورت خلاصه مشاهده کرد. البته شاید در زمانی دیگر این انتخاب‌هایم عوض شود. به هر حال سوال بسیار سختی بود.

ایده‌ این آلبوم چطور برایتان به وجود آمد؟
پاسخ دادن به این سوال برایم بسیار لذت بخش است. زیرا ایده‌ای که در پشت خلق این اثر قرار دارد را بسیار دوست می‌دارم. این آلبوم برای من داستان زندگی پر فراز و نشیب یک قهرمان است. شکست‌هایش، آرزویش برای پیروزی، عاشق شدن، تنها شدن و وفاداری‌اش. من قهرمان داستانم را به شکل طاووسی پربسته می‌بینم. طاووس را همیشه با پرهای باز تصور می‌کنیم. طاووسی که پرهایش را بسته باشد، آنچه که او را از دیگر پرندگان متمایز می‌کند و آنچه که دلیل طاووس بودنش است را پنهان کرده است. طاووس پربسته من هستم، شما هستید و هر فردی که به دنبال «کسی شدن» است. ما باید پرهایمان را باز کنیم و آن کسی باشیم که هیچ شخص دیگری تا کنون نبوده است و نخواهد بود. البته که این کار با ترس‌های عمیقی همراه است و نیاز به شهامت دارد. از نظر من یک حادثه زیبای عاشقانه می‌تواند شهامت باز کردن پرها را به طاووس پر بسته هدیه کند. آنچنان که در متن این ترانه می‌خوانیم: آرزوهاتو بگو/ فکرای بزرگتو/ من تو رو باور دارم/ من نمیخندم به تو.

درباره فرایند تولید آلبوم توضیح کوتاهی بدهید.
ساخت این آلبوم یکی از سخت‌ترین کارهایی بود که تا به حال انجام داده بودیم. با توجه به اینکه من به طور مستقل و بدون حامی مالی این آلبوم را تهیه کردم و با توجه به سختگیری‌هایی که من و شهرام مویدی در کارمان داریم، پروسه طاقت فرسا اما لذت بخشی داشتیم. روی هرکدام از این قطعات وقت بسیاری گذاشته شده. برای هرکدامشان هارمونی‌های دقیقی نوشته شده و برای میزان به میزان این قطعات برنامه ریزی دقیقی داشتیم. در بخش‌هایی مانند نوازندگی و ریکورد وکال، بارها و بارها لاین‌های خودمان را حذف کردیم و از نو ریکورد کردیم. ریکورد وکال‌ها برایم لبریز از چالش بود و به هیچ عنوان کوتاه نمی‌آمدیم تا من بهترین لاین وکال را اجرا کنم. در دو ماه آخر هم جلسات طولانیِ فاینال کردن کار را داشتیم. به طور کلی تجربه بسیار سخت و به شدت لذت‌بخشی بود.

انتهای پیام/