به گزارش خبرنگار خبرگزاری شنو،در مناطقی مانند هاوایی و کشور فیجی به این ساز «پو» (Pu) گفته شده و مانند یک شیپور فانفار (fanfare trumpet) نواخته می شود. بر اساس نوع دمیدن ممکن است صدای این ساز حلزونی تا ۲ مایل نیز به راحتی شنیده شود و افسانه های جالبی در مورد این ساز وجود دارد. در دوران آزتک ها (Aztecs) به این شیپور «کویکویزوانی» (Quiquizoani) گفته می شد و در مراسم مهم آن را می نواختند. همچنین از کویکویزوانی به عنوان شیپوری برای هدایت و هماهنگ کردن حرکات نیروها در میدان جنگ استفاده می شد.
ارتباطات محکمی این شیپور حلزونی را به داستان خدایان دنیای زیر آب در دوران آزتک ها متصل می کند که یکی از آن ها خدایی به نام «کتزالکواتل» ( Quetzalcoatl) به معنای مار پَر دار بوده است. در شهر باستانی «تئوتیواکان» (Teotihuacan) در مکزیک نگاره های بسیاری از صدف حلزون یافت شده که در تزیین سازه ها مورد استفاده قرار گرفته اند. به نظر می رسد شیپورهای حلزونی در دوران تمدن آزتک ها از ارزش و اعتبار بسیار بالایی برخوردار بوده و قدرت معنوی زیادی به آن ها نسبت داده می شده است.
در مقبره های تمام افراد سرشناس و پادشاهان تمدن آزتک ها یک نشانه ی مشترک وجود دارد و آن قرار داشتن یک یا تعداد زیادی از این صدف های حلزونی در داخل مقبره ها بوده است.
در دوران معاصر نیز شیپور نوازانی مانند استیو تور (Steve Turre) گهگاه هنرنمایی هایی با استفاده از شیپپور حلزونی داشته اند. در فیلم «بیگانه» (Alien) که در سال ۱۹۷۹ و توسط ریدلی اسکات ساخته شد از صدای شیپور حلزونی برای تولید صدای پارازیتی ترسناک در مواقعی که فضای عجیب و غریب فضاپیمای متروکه ی بیگانگان فضایی به نمایش در می آمد استفاده شده است.
انتهای پیام/
