به گزارش خبرگزاری شنو به نقل از صبا؛ حسام صدفی‌نژاد فارغ‌التحصیل هنرستان عالی هنر موسیقی و نوازنده ساز بادی اُبوا در کنسرت علیرضا قربانی، درباره فعالیت‌های خود گفت: حدود ۱۸ سال است که نوازنده ساز اُبوا هستم و از سال ۱۳۸۹ تاکنون به‌صورت حرفه‌ای در ارکسترهایی مثل ارکستر سمفونیک تهران، ارکستر ملی ایران و ارکستر سمفونیک صداوسیما به‌عنوان نوازنده حضور داشته‌ام و همچنان مشغول به کار هستم. از طرف دیگر در ساخت تیتراژهای فیلم‌های سینمایی و سریال‌های مختلفی همچون «شمعدونی» همکاری داشته‌ام.
او درباره همکاری با علیرضا قربانی خاطرنشان کرد: سابقه همکاری‌ام با علیرضا قربانی به سال ۱۳۹۲ بازمی‌گردد. در آن زمان تقریبا ۲۲ سال سن داشتم و آقای قربانی همیشه مرا به‌عنوان کوچک‌ترین عضو گروه یاد می‌کرد. حدود چهار سال با علیرضا قربانی در تورهای مختلف حضور داشتم که یکی از بهترین دوران فعالیت هنری‌ام بود. همچنین با علیرضا قربانی در آلبوم‌هایی همچون «افسانه چشم‌هایت»، «پریزاد» و… همکاری داشته‌ام.
این هنرمند ادامه داد: یکی از جذابیت‌هایی که آن گروه داشت و آن را نسبت به دیگر گروه‌ها خاص‌تر می‌کرد، بحث اخلاق بود؛ منشی که همیشه از قربانی یاد می‌گرفتم، فروتنی در عین قدرت هنری بود که جذابیت خاص خود را داشت و من همیشه آن را الگو قرار می‌دادم. درحال حاضر نیز فضای میان افراد گروه دوستانه است و حضور خود علیرضا قربانی بر این امر بیشترین تاثیر را دارد. در پشت صحنه همه با یکدیگر همراه و همفکر هستند و حال خوبی که روی صحنه داریم نیز به تماشاگران مربوط می‌شود که انرژی خوبی به ما می‌دهند.
صدفی‌نژاد تاکید کرد: وقتی تماشاگر هنگام پخش یک قطعه اشک در چشمانش جمع می‌شود، وقتی با ما هم‌خوانی می‌کند یا وقتی قطعه مورد علاقه‌اش را برای اجرا درخواست می‌کند، تبادل انرژی میان مخاطب و گروه اجراکننده برقرار می‌شود و خستگی را از تن ما بیرون می‌آورد و دلتنگی‌مان برای اجرا را بیشتر می‌کند.
او در پاسخ به این پرسش که کدام‌یک از قطعات علیرضا قربانی را بیشتر دوست دارد، اظهار کرد: اکثر قطعه‌ها خوب هستند، من با همه‌شان خاطرات خوبی دارم و لحظات خوبی برای‌مان ساخته شده است، اما قطعه «روزگار غریب» روی صحنه حال دیگری را در من ایجاد می‌کند، چراکه وقتی آن را اجرا می‌کنیم، مخاطب پاسخ می‌دهد و با ما هم‌خوانی می‌کند؛ در آن لحظه مکالمه‌ای میان ما ایجاد می‌شود، یعنی تنها ما نیستیم که می‌گوییم تا مخاطبان بشنوند، بلکه آن‌ها نیز پاسخ می‌دهند. قطعه‌ای که جدا از کنسرت دوست دارم، «ارغوان» است، چراکه با ساز من یعنی اُبوا آغاز می‌شود و شعر آن از هوشنگ ابتهاج بی‌نظیر است.
نوازنده ساز اُبوا تصریح کرد: شب اول وقتی علیرضا قربانی کنسرت را با قطعه «عروج» آغاز کرد، بسیار گریه کردم چراکه من را به ۱۰ سال قبل برد، زمانی که با یکدیگر همچون یک خانواده بودیم و قربانی همیشه برای‌مان آواز می‌خواند. همچنین هنر حسام ناصری در آن قطعه رنگ دوباره به آواز سنتی داد. او موسیقی سنتی را شیرین‌تر و خاص‌تر و به موسیقی امروز نزدیک‌تر کرده است. باید گفت سلیقه موسیقایی امروز تغییر کرده و هنر حسام ناصری باعث شده است که نسل جدید موسیقی سنتی را راحت‌تر بپذیرد.
صدفی‌نژاد در پایان درباره مخاطبان علیرضا قربانی عنوان کرد: مخاطبان علیرضا قربانی همیشه میانگین سنی ۳۰ سال به بالا داشتند که مربوط به انتخاب اشعار و موسیقی او بود، اما اکنون به ۲۰ تا ۳۰ سال هم رسیده است که می‌تواند بزرگ‌ترین امتیاز قربانی باشد. او کنسرت‌هایش را با آوازی عاشقانه که مورد توجه مخاطبان است، آغاز می‌کند و به سمت اصالت بیشتر پیش می‌رود، همین مساله باعث می‌شود که سلیقه موسیقی مخاطب ارتقا یابد و دیگر به هر آوازی گوش ندهد.
