به گزارش خبرنگار خبرگزاری شنو، در پی انتشار قطعه «دست افشان» در روز بزرگداشت عطار به سراغ آهنگساز این قطعه آقای علی عابدین رفتیم و با ایشان گفتگویی داشتیم که در ادامه خواهید خواند.
على عابدين نوازنده سنتور و متولد ١٣٧٤/٤/٨ می‌باشد. شروع فعاليت موسيقايی وی از سال ٨١ با فراگيرى دوره ارف و تمبك نزد رويا حراج‌زاده بود و بعد به هنرستان موسيقى وارد شد. نوازندگى سنتور را نزد استاد نادر سينكى فراگرفت. او در سال ۹۱ از هنرستان موسيقى تهران فارق التحصیل شد. وی در سوابق حرفه‌ایی خود، همكارى با اركستر ملى ايران به رهبرى فريدون شهبازيان به عنوان نوازنده و سوليست سنتور و اجراى برنامه‌هاى متعدد در تهران و ديگر استان‌ها و اجراى برنامه به همراه اركستر منتخب ملى و سمفونيك در كشور روسيه به رهبرى شهرداد روحانى و فريدون شهبازيان را دارد.
قطعه دست افشان
قطعه «دست افشان» یکی از قطعات مجموعه‌ی بیات ترک است که من برای اجرای پایانی کارشناسی ارشد خود آماده کرده بودم و برای اولین بار در دفاع پایان نامه من اجرا شد. این قطعه، قطعه پایانی مجموعه می‌باشد و رِنگی هست در آواز بیات ترک، با همکاری گروه راوی و من ملودی پردازی آن را برعهده داشتم و در حین تمرین طبق روالی که در گروه داشتیم قطعه تنظیم شد و بعد از آن تصمیم به ضبط و انتشار آن گرفتیم که در روز بزرگداشت عطار به مخاطبان تقدیم شد.
چالش‌های پیش‌روی موسیقی کلاسیک ایرانی و پیشنهادات برای بهبود آن
عدم حمایت صحیح در موسیقی کلاسیک ایرانی را می‌توان بزرگترین چالش پیش‌رو دانست همانطور که در سایر کشورها قابل مشاهده است متولیان بخش موسیقی، به موسیقی کلاسیک آن کشور توجه ویژه‌ایی دارند و این موسیقی از اهمیت بالایی برخوردار است و جشنواره‌هایی متعدد، ویژه آن‌ها برگزار می‌شود؛ اما در ایران متاسفانه به این شکل نیست. فکر می‌کنم مهم‌ترین حمایتی که از هنرمندان موسیقی کلاسیک می‌توان کرد وجود ارکسترهای متعدد و جشنواره‌های زیاد است تا در هنرمندان ایجاد انگیزه مضاعف کند و همچنین نسل بعد موسیقی کلاسیک ایرانی، دلگرم به دیده شدن و شنیده شدن شوند. همانگونه که گفتم حمایت‌هایی که از موسیقی کلاسیک می‌شود می‌تواند در برگزاری جشنواره‌ها و تشکیل ارکسترها باشد نه لزوما در سطوح خاص؛ بلکه این اتفاق می‌تواند در سطوح مختلف یا در شهرهای مختلف باشد تا هنرجوها انگیزه و انرژی داشته باشند و خودشان را محک بزنند و ضعف و قوت‌های خود را پیدا کنند.
چگونگی آشنایی بیشتر مخاطب با موسیقی کلاسیک ایرانی
من فکر می‌کنم اگر بسترهایی که گفته شد فراهم شود، مردم با این نوع موسیقی بیشتر آشنا خواهند شد. ایجاد علاقه‌مندی در مردم مستلزم این است که آن سبک از موسیقی در زندگی روزمره مردم جای بگیرد و وقتی بستری نباشد تا موسیقی در حالت درست و سطح استاندارد خود تولید و به گوش مخاطب برسد، قشر مخاطب نمی‌توانند با آن ارتباط برقرار کنند.
تاثیر برگزاری جشنواره‌های موسیقی بر فضای موسیقی کلاسیک
بنظر من جشنواره‌های جوان و جشنواره موسیقی کلاسیک ایرانی که در هردو به صورت انفرادی و گروهی شرکت کرده ام، انگیزه لازم را در هنرمندان ایجاد می‌کند. به ویژه در خصوص معرفی نوازندگان و خوانندگان جدید در سال‌های اخیر شاهد حمایت‌های آقای دکتر هومان اسعدی در ایجاد انگیزه و حمایت از قشر موسیقی جوان بودیم و تلاش‌های ایشان و دیگر اساتید در سال‌های اخیر، این جشواره را در سطح مطلوب وبا ثبات نگه داشته است. بعضا شاهد وجود این دست از جشنواره‌ها هستیم اما متاسفانه بسیاری از آن‌ها ثباتی ندارند که یک گروه موسیقی بتواند برای شرکت در آن برنامه ریزی داشته باشد و به نظرم وجود این دست از جشنواره‌ها بسیار برای حمایت و انگیزه دادن به قشر جوان و نیز کمک به تولید آثار استاندارد و خوب، لازم است.
علت دیده شدن عده‌ی محدودی از هنرمندان
این موضوع نیز به همان عدم حمایت صحیح و نبود بستر مناسب برمی‌گردد. اگر تمام هنرمندان بتوانند هنر خود را در جای مناسب ارائه دهند و برای تولید آثار بعدی حمایت شوند، مخاطبان نیز می‌توانند از تعداد بیشتری از قطعات و هنرمندان بهرمند شوند و اینگونه، سایر هنرمندان فرصت دیده شدن و ارائه کار را پیدا می‌کنند. اما اگر بستری وجود نداشته باشد، اولین نیاز هنرمند که شنیده شدن است رفع نمی‌شود و هنرمند باید برای ارائه کار خود هزینه‌های سنگینی را متحمل شود که در توان شخص نیست و در نتیجه هنرمند توانایی عرضه خود را به مخاطب ندارد و ناخوداگاه به کناره می‌رود.
تاثیر کرونا بر روی موسیقی
یکی از تجربیات سخت و تلخ، نبود مخاطب در سالن‌ها هست و واقعا نبودشان حس می‌شود. تجربه‌ایی که شخصاََ در اجرای آنلاین داشتم بسیار حس عجیبی بود که پس اتمام اجرا، سکوتی در صحنه حکم فرما می‌شود و در آن لحظه به شدت جای خالی شنونده احساس می‌شود. نبود مخاطب در این دوران به شدت تاثیر حضورشان را در حین اجرا روشن کرد. فکر می‌کنم فقدان مخاطب خیلی آسیب زننده است. مشکلات مختلف دیگر در حوزه موسیقی در این دوران زیاد است مثل کم فعالیت شدن به اجبار موزیسین‌ها، تعطیلی کلاس‌های حضوری آموزش موسیقی و مشکلاتی از این دست که هرکدام جداگانه قابل بررسی است اما جدای از این نکات و خطرهای این دوران در مورد نکات دیگر می‌توان گفت شاید در حیطه‌ی تولید آثار، کرونا و قرنطینه فرصتی ایجاد کرد تا مثل هر حوزه‌ای برخی هنرمندان هم، زمان آزادتری نسبت به قبل داشته باشند تا بتوانند با وجود مشکلات فراوان به ضبط و تولید آثار خود بپردازند.
انتهای پیام/
