به گزارش خبرگزاری شنو ؛ پیکر مرحوم اکبر گلپایگانی خواننده پیشکسوت موسیقی ایرانی صبح امروز سه‌شنبه ۱۶ آبان ۱۴۰۲ در قطعه هنرمندان تشییع شد. این مراسم با حضور هنرمندان و علاقه مندان به موسیقی ایرانی در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) برگزار شد. تشییع پیکر این هنرمند با همخوانی یکی از قطعه‌های وطنیِ این خواننده توسط حاضران همراه بود.
همزمانی مراسم تشییع پیکر زنده‌یاد الهام شکیب بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون با مراسم تشییع اکبر گلپایگانی، باعثِ برخی ناهماهنگی‌ها شد که با درایتِ حمیدرضا نوربخش مدیرعامل خانه موسیقی این ناهماهنگی‌ها برطرف شد.
در این مراسم برخی از چهره‌های هنری به ایراد سخنرانی پرداختند و نکاتی را درباره جایگاه هنری اکبر گلپایگانی بیان کردند. در ادامه متن صحبت‌های هر کدام از این هنرمندان را می‌خوانید:
فضل‌الله توکل آهنگساز:
اکبر عزیز هنرمند بی بدیل به سوی عرش کبریایی پرواز کرد. نامش تا ابد در تاریخ موسیقی ایران جاودان خواهد بود.
سال ۱۳۳۶ اولین بار گلپایگانی به اتفاق تجویدی و محجوبی به منزل پدرم آمدند. آن زمان گلپایگانی ۲۴ سالش بود. افتخار آشنایی با او نصیبم شد و در طی این سال‌ها آثار بسیاری با صدای ایشان خلق کردم.
هر چه از هنر او بگویم کم است.
تا ابد نامش پاینده باشد در موسیقی فاخر ایران. از همه شما متشکرم که امروز در این مراسم شرکت کردید.
مصطفی راغب خواننده موسیقی پاپ در این مراسم یکی از آهنگ‌های گلپا را زمزمه کرد و گفت:
استاد گلپایگانی از هنرمندانی بود که دست جوانان را گرفت و رو به جلو هل دادند. برخلاف دیگرانی که پر از تکبر بودند.
گلپا هم رده تختی است
میرعلیرضا میرعلینقی پژوهشگر موسیقی:
شیوه زندگی آقای گلپایگانی، جایگاه او را در تاریخ هنر کشورمان بسیار رفیع کرده است. او هم رده‌ی کسانی مانند غلامرضا تختی است.
گلپا انسانی نیک بود و نیکوتر شد. نام گلپا خودش اعتبار است و هیچ لقبی در کنار نامش نیاز نیست.
یادمان باشد که در هنر موسیقی؛ سنت مانند قالب است و او سنت را زیررو رو کرد و از نو ساخت. از طرف دیگر اصالت در روح او جاری بود.
گلپا کوچکترین میلی به عوام‌فریبی نداشت. دو مولفه در بیش از ۷۰۰ برنامه اجرا شده توسط او وجود دارد که یکی علاقه به میهن است. گلپا حتی یک واژه را بدون احساس نخوانده است.
اکبر گلپایگانی ملقب به گلپا از خوانندگان شاخص موسیقی ایرانی بعد از مدت‌ها بیماری در ۹۰ سالگی دار فانی را وداع گفت.
اکبر گلپایگانی دهم بهمن سال ۱۳۱۲ در تهران متولد شد. این هنرمند در سال ۱۳۱۸ بود که پس از ورود به دبستان فرهنگ به عنوان قاری قرآن مدرسه برگزیده شد و از این پس بود که به فراگیری مقدمات آواز و خوانندگی موسیقی ایرانی پرداخت.
وی در سال ۱۳۲۶ پس از تلمذ از محضر پدرش نخستین تجربه حضور در یک ارکستر و گروه کر را کسب کرد و در سال ۱۳۲۷ در انجمن موسیقی مدرسه نظام عضو شد. این هنرمند از سال ۱۳۲۸ به بعد با هنرمندان سرشناسِ موسیقی آشنا شد و آموزش را زیر نظر آنها آغاز کرد.
از جمله استادان اکبر گلپایگانی می‌توان به هنرمندانی همچون حسن یکرنگی، نور علی برومند، اسماعیل قهرمانی، ابوالحسن صبا، یوسف فروتن، محمد ایرانی مجرد، عبدالله دوامی، ادیب خوانساری، حسین طاهرزاده و سلیمان امیر قاسمی اشاره کرد.
این هنرمند پیشگام موسیقی ایرانی که از او به عنوان مرد حنجره طلایی موسیقی ایرانی یاد می‌شود، در سال ۱۳۳۵ به دعوت سازمان یونسکو با همراهی نورعلی برومند و علی اصغر بهاری برای اجرای آواز و موسیقی ایرانی برنامه‌ای را اجرا می‌کند.
«موی سپید»، «مست عشق»، «عقیق»، «دل ای دل»، «بزم عاشقان»، «روی برگی بنویس عشق»، «چرا عاشق نباشم»، «قدر محبت» از جمله آثاری است که در قالب آلبوم علاوه بر کنسرت و اجراهای زنده از اکبر گلپایگانی پیش روی مخاطبان قرار گرفته است.
تشیع پیکر مرحوم گلپا در قطعه هنرمندان
