گروه موسیقی خبرگزاری شنو؛ این روزها که کشور با شیوع موج سوم ویروس کرونا مواجه شده است، بنا به دستور ستاد ملی مقابله با کرونا تمامی فعالیتهای فرهنگی و هنری کشور با تعطیلی مواجه شده است، بطوری که فعالیت نصف و نیمه سینماها، گالریها و سالنهای نمایش هم با تعطیلی مطلق مواجه شده است؛ اما قضیه برای اهالی موسیقی بسیار متفاوت است زیرا از همان اوایل اسفندماه سال گذشته که کشور با شرایط کرونایی مواجه شد، کنسرتهای موسیقی نیر به تعطیلی انجامید. از سویی طی ۸ ماه اخیر که شاهد فعالیت محدود سینماها، گالریها و سالنهای تئاتر بودهایم خبری از کنسرتهای موسیقی نبود و به جز یک مورد که آنهم دولتی بود، هیچ کنسرتی دیگری در کشور روی صحنه نرفته است. نه آنکه اهالی موسیقی در شرایط کرونایی مجوز برپایی کنسرت را نداشته باشند بلکه خود هنرمندان و تهیه کنندگان موسیقی تمایلی به برپایی کنسرت در دوران کرونایی نداشتهاند، زیرا معتقدند برپایی کنسرت با رعایت پروتکلهای بهداشتی و فاصلهگذاری اجتماعی همخوانی ندارد که در طی هفته آینده خبرگزاری شنو بطور مفصل به آن میپردازد.
پدیدهای جدید در ایران
اما نکتهای که در این گزارش به آن پرداخته میشود بحث «کنسرت آنلاین» است، در خصوص «کنسرت آنلاین» باید گفت، این اتفاق سالهای بسیاری است که در کشورهای مختلف دنیا رونق پیدا کرده است و هنرمندان و مخاطبان علاقه بسیاری به «کنسرت آنلاین» دارند؛ اما در ایران داستان متفاوت است، زیرا قبل از دوران کرونا بجز چند تجربه ناموفق توسط بخش خصوصی، عملا «کنسرت آنلاین» پدیدهای ناآشنا برای اهالی موسیقی و مخاطبان محسوب میشد. تا اینکه با شیوع ویروس کرونا بخش قابل توجهی از خوانندگان مطرح موسیقی پاپ با استقاده از ظرفیت بالای صفحات شخصی خود در فصای مجازی اقدام به برپایی کنسرت آنلاین کردند که این روند تا اواخر فروردین ماه ادامه داشت و مخاطبان هم در فضای مجازی استقبال خوبی از این اجراهای آنلاین داشتند.
اجرای خانگی یا «کنسرت آنلاین»؟
البته برخیها آن زمان اعتقاد داشتند که اسم اجراهای شخصی خوانندهها در اینستاگرام را نمیتوان «کنسرت آنلاین» گذاشت بلکه باتوجه به سطح کیفی اجراها بهتر است به این فعالیتها اجراهای خانگی گفته شود و شاید به همین خاطر بود که از اواسط فرودین ماه برخی نهادها چون شهرداری تهران و بنیاد رودکی نسبت به برپایی پروژههای «کنسرت آنلاین» اقدام کردند.
مهمترین تفاوت کنسرتهای آنلاین تحت مدیریت نهادهای دولتی با اجراهای خانگی خوانندهها در اینستاگرام بحث سازو کارهای اجراها بود بطوری که در کنسرتهای آنلاین نهادهای دولتی، هنرمندان در همان سالنهای کنسرت و با همان امکانات و شرایط کنسرت در دوران قبل از کرونا روی صحنه میرفتند با این تفاوت که دیگر خبری از تماشاگر در سالن کنسرت نبود.
کنسرت آنلاین دولتی و حاشیههایش
اما اگر بخواهیم به نقاط ضعف کنسرتهای آنلاین نهادهای دولتی اشاره کنیم باید گفت، سرعت پایین سایتهای پخش کننده این کنسرتها مهمترین پاشنه آشیل اجراها بود بطوری که بسیاری از کاربران در فضا مجازی نسبت به آن اعتراض کردند، نکته دوم رایگان نبودن تماشای این کنسرت آنلاینها بود و نکته سوم هم موضوع پرداخت دستمزدهای نجومی به خوانندههای پاپ این پروژه بود که این مسئله در همان ایام بسیار حاشیه ساز شد.
در مجموع باید گفت، کنسرتهای آنلاین یا همان اجراهای خانگی خوانندهها در اینستاگرام برخلاف اجراهای دولتی از دو ویژگی ممتازبرخوردار بود، نخست آنکه این کنسرتها کاملا رایگان برای مردم اجرا میشد و خواننده کاملاً دلی و بدون واسطه با مخاطبانش ارتباط برقرار میکرد، دوم آنکه دسترسی مخاطبان به اینستاگرام برای تماشای زنده اجراها با سهولت مواجه بود.
احیای موسیقی با «کنسرت آنلاین»
اما متاسفانه چند ماهی است که هر دو حالت «کنسرتهای آنلاین» برگزار نمیشود، و دیگر نه از آن رغبت خوانندهها برای اجراهای خانگی خبری است و نه از همت نهادهای دولتی برای ادامه این پروژه.
به هر حال آنچه که مشخص است، محدودیتهای کرونایی کشور همچنان پابرجا خواهد بود و به نظر میرسد اهالی موسیقی چارهای جز روی آوردن به «کنسرت آنلاین» نداشته باشند، شاید در این خصوص نیاز است مسئولین ذیربط حوزه موسیقی با یک سیاستگذاری دقیق نسبت به برپایی «کنسرت آنلاین» اقدام کنند تا شرایط امرار و معاش عدهای کثیری از اهالی موسیقی در شرایط سخت کرونایی از این بدتر نشود تا با بهبود شرایط کرونایی کشور و راه اندازی مجدد کنسرتهای موسیقی کشور جانی تازه به خود بگیرد.
انتهای پیام/
