در نوشته پشت جلد کتاب می‌خوانیم: توجه و علاقه‌مندی بومیان کیش به موسیقی تا آن‌جاست که در گذشته برای اجرای موسیقی‌های خاص، مکان‌هایی مانند «بیت الهوا» و «بیت‌الزار» داشته‌اند که هرکدام سرکرده، گروه و مقررات خود را داشته است.
در جزیره کیش، سردمدار گروه نوازندگان مرد در عروسی «باباالهوا» و اعضای اصلی گروه او را «ولدالهوا» به معنی فرزند بابا می‌گفتند.
«الهوا» به معنی عشق است و در جنوب ایران به عنوان باد وزرا نیز تعبیر می‌شود. با این توضیح «باباالهوا» با «بابا زار» کاملا متفاوت است.
هرکدام از محله‌های قدیمی کیش یک «باباالهوا» داشت که بسیار مورد احترام مردم و شیخ محل بود. آن‌ها یک خانه مخصوص داشتند که به آن «بیت‌الهوا» می‌گفتند.
اهل الهوا مقررات خاص خود را داشتند؛ آن‌ها با برهنه کردن پاهای‌شان هنگام نوازندگی به نواختن‌شان جنبه تقدس می‌دادند و یا مثلا اگر قرار بود که یک گروه موسیقی وارد محل آن‌ها بشود، حتما بایستی از باباالهوا اجازه گرفته می‌شد تا طبق رسم، پرچم را برای ورودشان پیش‌کش کنند.
انتهای پیام/
