تاریخ : یکشنبه, ۱۶ اردیبهشت , ۱۴۰۳ Sunday, 5 May , 2024
6

به مناسبت سالروز درگذشت «ناصر چشم‌آذر»

  • کد خبر : 13924
  • ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۰ - ۱۴:۴۰
به مناسبت سالروز درگذشت «ناصر چشم‌آذر»

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شنو، به مناسبت سومین سالروز درگذشت هنرمند فقید ناصر چشم‌آذر مروری خواهیم داشت بر زندگی وی. ناصر چشم‌آذر در ۱۰ دی ۱۳۲۹ در اردبیل متولد شد و در کنار برادرش منوچهر چشم‌آذر و زیر نظر پدرش اسماعیل چشم‌آذر آموزش مراحل اولیهٔ موسیقی را فرا گرفت. او در کودکی ساز آکاردئون را […]

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شنو، به مناسبت سومین سالروز درگذشت هنرمند فقید ناصر چشم‌آذر مروری خواهیم داشت بر زندگی وی.
ناصر چشم‌آذر در ۱۰ دی ۱۳۲۹ در اردبیل متولد شد و در کنار برادرش منوچهر چشم‌آذر و زیر نظر پدرش اسماعیل چشم‌آذر آموزش مراحل اولیهٔ موسیقی را فرا گرفت. او در کودکی ساز آکاردئون را برگزید. وی موسیقی‌دان، آهنگساز و تنظیم‌کنندهٔ موسیقی بود و برای خوانندگان سرشناس بسیاری مانند هایده، گوگوش، مهستی، ابی، داریوش، رامش، عارف، و … آثار بسیاری را آهنگسازی و تنظیم کرد. وی درتاریخ ۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۷ و در سن ۶۷سالگی به علت سکته مغزی درگذشت.
نام ناصر چشم‌آذر با خاطرات ما پیوند خورده ناصر چشم‌آذر سازنده قطعات نوستالوژیکی چون بوی ماه مدرسه، قصه‌های مجید ترانه مادری و…. می‌باشد.
وی به دلیل تسلط و مهارت در نواختن آکاردئون در ۱۳ سالگی جوایز ویژه‌ای گرفت. چشم آذر ۱۷ سالگی رهبر ارکستر سفارت ایران در عراق شد و در سن ۱۸ سالگی تورها و سفرهای موسیقاییش را با گوگوش آغاز کرد و بعد از آن برای فراگیری موسیقی به ویژه جَز، به آمریکا مهاجرت کرد. از وی به عنوان پیشگام موسیقی الکترونیک در ایران نیز یاد می‌شود.
وی ساخت موسیقی فیلم را با فیلم تاراج به کارگردانی ایرج قادری شروع کرد و موسیقی فیلم‌هایی چون: اجاره نشین‌ها، هامون، خواهران غریب، سوپر استار و گشت ارشاد و …. را ساخت. وی موفق به دریافت دیپلم افتخار بهترین موسیقی متن سی‌امین دوره جشنواره فیلم فجر، سیمرغ بلورین بهترین موسیقی متن بیستمین دوره جشنواره فیلم فجر و سیمرغ بلورین بهترین موسیقی متن دوازدهمین جشنواره فیلم فجر شد.

ناصر چشم‌آذر از ده سالگی آکاردئون می‌زد و به قول خودش به اینکه پسر اسماعیل خان کمانچه کش است افتخار می‌کرد، همچنین به آذری بودنش. عکسی از کودکی‌اش داشت که آکاردئونش تقریبا هم قد خودش بود.

پدر و مادرش یک گروه موسیقی حرفه‌ای داشتند و او از کودکی همراه آن‌ها آکاردئون و پیانو می‌نواخته. وی هر وقت از خاطرات آن دورانش حرف می‌زد، چشمانش از سر دلتنگی پر از اشک می‌شد.

تعریف می‌کرد در دوران نوجوانی یک بار که همراه برادر بزرگترش منوچهر سر تمرین یکی از ارکسترهای او رفته بوده، هنگام استراحت نوازنده‌ها می‌رود پشت پیانو می‌نشیند و شروع به نواختن می‌کند. می‌گفت بعد از چند دقیقه گرمای دستی را روی شانه‌ام حس کردم. برگشتم دیدم واروژان است. گفت: پسر جان تو کی هستی؟ چقدر خوب پیانو می‌زنی.
از مهربانی واروژان و تعریفی که از او کرده بود همیشه با اشتیاق یاد می‌کرد.

انتهای پیام/
ثبت امتیاز
لینک کوتاه : https://shenonews.ir/?p=13924

همچنین بخوانید!

ثبت دیدگاه

مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : 0

دیدگاهها بسته است.