خبرنگار خبرگزاری شنو،در گفتگویی با سالار زمانیان برنده ی جایزه موسیقی در ژانر کلاسیک در فستیوال جوکی آمریکا (Djooy Award) از چالش های پیش روی موسیقی کلاسیک و فستیوال Djooy award پرسید.
وى موسيقى را با پدر خود منوچهر زمانيان شروع كرد و تار را نزد فريد ايرانى در مشهد فراگرفت. سپس فراگيرى موسيقى را با كيوان ساكت به صورت حرفه ای ادامه داد. او در مقطع ليسانس موسيقى از دانشگاه هنر تهران فارغ التحصيل شد.
زمانیان در فستيوال هاى مختلفى نظير “جشنواره موسيقى خليج فارس ٩١” ، “جشنواره رَنگ موسيقى ٩٢” شركت كرده است. او كانديداى بهترين موسيقى در فستيوال بين المللى تئاتر ٢٠١١ شد. وی اجراهاى مختلفى همراه با اركستر وزیری و يا به صورت فردى داشته است. آلبومی به نام”از اَرَس”براى تار و اركستر زهى منتشر کرده است.
آلبومى به نام “OVERTURE” “اُوِرتور”براي تار و كوارتت زهی به آهنگسازى خود در دست انتشار دارد. قطعه ى “غريو” ساخته ى وى براى تار و كويينتت زهى،”همسفر” براى آواز و اركستر “و ” مينيمال نوا ” براى تار به همراه جمعى از نوازندگان بين المللى،” نغمه ى حسرت ” براى دوئت تار و اركستر زهى،”كجايى” براى تار و پيانو و سازهاى كوبه اىو… از جمله آوار منتشر شده از اوست.
از اجراهاي موفق اين هنرمند مى توان به كنسرت همراه گروه خود به نام “مينيمال” در شهرهاى مختلف و اجرا همراه شهريار ايمانف نوازنده ی شهير تار آذربايجان در تالار وحدت تهران نام برد.
زمانیان كانديد بهترين آلبوم موسيقى بى كلام سال ٩٨ در “جشن موسيقى ما” با آلبوم “از اَرَس” بود .كسب مدال نقره در دوبخش بهترين آلبوم و نوازندگى در “Global Music Awrads” آمريكا در ٢٠٢٠.
سخنرانى سالار زمانيان در TEDx با موضوع “بداهه نوازى در موسيقى و بدیهه زیستن” بر روى Youtube قابل مشاهده است.
سالار زمانیان در ژانر کلاسیک در فستیوال جوکی آمریکا (Djooky Award) در سال ۲۰۲۱ موفق به کسب مقام اول شد.
زمانیان در پاسخ به سوال چگونه وارد عرصه موسیقی شدید؟ بیان کرد: من از کودکی با صدای تار پدرم به موسیقی علاقه مند شدم، پدرم آقای منوچهر زمانیان تار را از استاد جوان که ایشان هم از شاگردان خوب استاد علینقی خان وزیری بودند آموخت. ایشان و مادرم بسیار در شکل دادن و ارتقا سطح شنیداری من در موسیقی نقش داشتند.
در رابطه با اثر منتخبتون در فستیوال Djooy award توضیح بدید.
فستیوالِ جوکی در آمریکا از هنرمندانِ مستقل دعوت به عمل آورده تا با ارائه ی آثارشان بازخوردِ مردمی و تا حدی رقابتی شدن موسیقی هایشان را در ژانر های مختلف.در دو بخش داوری خود اعضای هیأت ژوری و داوری مردمی بِسنجد.
من این افتخار داشتم که در به انتخاب هیأت ژوری در ژانر کلاسیک مقامِ اول بین شرکت کننده های گلوبال و جهانی داشته باشم.
من همواره دوست داشتم آثارم در عین حال که رنگ و تمبر موسیقی ایرانی دارد اما به راحتی بتواند با مخاطب غیر ایرانی ارتباط برقرار کند. اما این که چقدر در این مهم موفق هستم بحثِ دیگریست.
جایگاه موسیقی کلاسیک ایرانی رو در محافل جهانی چطور ارزیابی میکنید/ چه راهکاری برای ارتقاع سطح این موسیقی دارید.
من شاهد این هستم که موسیقی و هنرمندان ایرانی در هر محفل هنری در کنار موسیقی دیگر کشورها می درخشد و صد البته که منظور از هنرمندان، نمونه های خوبِ حضور در عرصه های بین المللی می باشد.
من به همه ی هنردوستان و هنرجویان عزیز همیشه پیشنهاد میکنم که برای ارتقا سطح شنیداری،شنیدن موسیقی بی کلام و سازی(اینسترومنتال) را جدی تر و بیشتر از پیش دنبال کنند. به عقیده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی من اوج موسیقی و انتزاعی بودن آن را در بی کلام بودن موسیقی می توان جستجو کرد. ارسطو در ستایش موسیقی گفته است، که موسیقی حکمتی است که نفوس بشر از اظهار آن در قالب الفاظ عاجز است بنابراین آن را در قالب اصوات ظاهر می سازد.
دفتر موسیقی از کار هنرمندانی مثل شما که موسیقی اصیل رو در جوامع بین المللی ارائه میکنید حمایت می‌کند؟
در مورد این پرسش شما که آیا تا به حال دفتر موسیقی از فعالیت های اینچنین حمایتی کرده یا خیر باید عرض کنم که «خیر».
تا اینجا هیچ حمایتی از هنرمندان مستقل و جدی در عرصه ی موسیقی در دفتر موسیقی نشده و نمی شود.
حتی در بیشتر اوقات دفتر موسیقی درجریان و آگاه به اتفاقات بیرون از ایران و حضور هنرمندان ایرانی در فستیوال های خارجی نیست.
نظرتان را راجع به مارکتی شدن موسیقی ایران و تولید آثاری که صرفا آورده مالی دارند بفرمایید
مارکتی شدن موسیقی اگر منظور بر تجاری شدن و پایین آمدن کیفیت و سطحی شدن موسیقی نباشد نه تنها ایراد نیست بلکه چرخ محرک هنرمند است.باید هنرمند عرصه ی درستی برای ارائه اثر داشته باشد تا بتواند به خلق آثار آتی خود بیندیشد.
تقریبا در هر جامعه ای این اتفاق می افتد و ما توقع نداریم که افراد روشن فکر و کسانی که به موسیقی جدی اهمیت زیادی میدهند نسبت به عموم جامعه و افرادی که دغدغه های دیگری دارند و موسیقی را به عنوان یک تفریح نگاه میکنن جمعیت بیشتری داشته باشند. اما فرقی که بین کشور ما و کشور های دیگر وجود دارد این است که آنها روی موسیقی فاخر و هنرمندان جدی خود سرمایه گذاری می کنند. و سطح کیفی سبد شنیداری مردم را ارتقاع می دهند تا بتوانند از موسیقی جدی درک و تاثیر بیشتری داشته باشند. در نتیجه این رویه هنرمندان موسیقی جدی با اقبال بیشتری روبروی خواهند شد. اما می بینیم در کشور ما این اتفاق نمی افتد، حمایتی که از موسیقی عوام پسند و غیر اصولی می شود بسیار بیشتر است.
در دوران کرونا موسیقی شما دچار چه آسیب هایی شده؟ آیا حمایتی از طرف سازمان های متولی داشتید؟
ضبط های موسیقی و تولیدات تحت تاثیر کرونا بسیار کمتر شده و ضبط ها با ترس کسانی که در استودیو هست همراه است.کنسرت ها هم که همانطور که میبینید تقریبا وجود نداره و معدود کنسرت هایی در جنوب کشور که به اقتضای محیط برای کنسرت های پاپ فضا فراهم است.ما در همین حال الساعه میبینم که کرونا هم در جنوب کشور رشد بیشتری هم داشته نسبت به دیگر شهر ها.از نظر هنرجویان آموزشگاهی چون بیشتر هنرآموزان به سمت کلاس های آنلاین و برخط رفته اند مشکلات خاص خود را به همراه دارند البته که مزیت در دسترس بودن معلم و استاد را هم نباید نادیده گرفت.
در دوران کرونا هم همانطور که فکرش را می کردیم کمترین حمایتی از سمت خانه ی موسیقی! و دفتر موسیقی نشده و نخواهد شد. در همه جای دنیا رسم بر این است که دولت و نهادهای متولی موسیقی وظیفه ی سهل کردن مشکلات زندگی در شرایط محدود کاری را برای هنرمندان دارند.
دوران کرونا برای شما نکته مثبتی هم داشته؟
من در کرونا هیچ نقطه ی مثبتی در زندگی خودم ندیده ام.
به نظرم کسانی می توانند از نکات مثبت کرونا سخن بر زبان بیاورند که بیش از نیمی از جمعیت واکسینه شده است و دولت و حکومت دغدغه ی سلامتی آنها را دارد نه کسانی مثل ما که هنوز پاره های تنمان را بخاطر این ویروس و بی تدبیری های موجود از دست می دهیم،نه من هیچ نکته ی مثبتی نمی بینم.
سوالی هست که ما مطرح نکرده باشیم و یا نکته ایی که در مصاحبه جا افتاده باشه؟
در انتها دوست داشتم از یک استاد اسم ببرم،کسی که در کسوت استادی،دوست و راهنمای بزرگی همیشه برای من بوده است.من هر موفقیت در موسیقی را مدیون و مرهون آموخته های مستقیم و غیر مستقیم از او هستم و قدردانش هستم،استاد کیوان ساکت.
انتهای پیام/
