به گزارش خبرگزاری شنو ؛ به نقل از روابط عمومی خانه موسیقی، حمیدرضا اردلان از مدرسان و پژوهشگران حوزه موسیقی کارگاه تخصصی «صدا، موسیقی و فلسفه» را به میزبانی خانه موسیقی ایران برگزار کرد.
این استاد دانشگاه در ابتدای این جلسه توضیح داد: هرآنچه در کائنات است در ۴ دسته بندی قرار می گیرد؛ ابتدا جنبه شنیداری یا وجود سمعی، جنبه بصری یا وجود نوشتاری، جنبه ذهنی و در انتها جنبه عینی. در این میان وقتی صحبت از صدا می شود در حقیقت منظور ما صدایی است که نیازمند ماده است زیرا صدا در خلا وجود ندارد. صدا تبدیل به امواج می شود و امواج در خلا تبدیل به نور می شوند.
وی افزود: نیوتن زمان و مکان را به عنوان موجودی مستقل دریافت کرده بود اما انیشتین برای زمان و مکان جدایی قائل نبود. در «تئوری دیالکتیک» ما با ترکیب تز و آنتی تز مواجه هستیم به این معنا که منطق دیالکتیک جهان را در ۲ قاب تصور می کند مانند سیری در مقابل گرسنگی یا صدا در برابر سکوت اما در روش «هرمنوتیک» آنچه مهم و معنادار است ریشه یابی پدیده ها و بررسی رویدادها از منظر ریشه هاست.
اردلان ادامه داد: بشر به مرور کشف کرد صدا در جهان وجود دارد و این صدا ویژگی هایی دارد. گاهی بلند است و گاهی کوتاه، صدا می تواند پیوسته یا مقطع باشد. می توانند بلند مانند نت سفید باشد و یا کوتاه مانند دولاچنگ باشد؛ به هر روی با تمام تعاریف متنوع صدا در دانش بشر تعریف شده است.
در ادامه این جلسه مهدی بهبودی از متخصصان حوزه صدا نمونه اصواتی از اجرام آسمانی از جمله خورشید، عطارد، زمین، مریخ و مشتری را برای مخاطبان این جلسه پخش کرد. پس از آن نیز در فضای کارگاه به سراغ صداهایی رفت که برای جمع حاضر قابل شنیدن و شناسایی نبود و سپس در مورد این صداهای قراردادی و ناشناخته گفتگو میان شرکت کنندگان شکل گرفت و پرسش هایی مطرح شد.
