ادیب وحدانی اظهار داشت: برخی از فعالان موسیقی غیر زیرزمینی برای بیشتر دیده شدن، عنوان زیرزمینی را به خود الصاق می‌کنند.
به گزارش خبرگزاری شنو، برنامه ارغنون با موضوع بررسی موسیقی زیرزمینی، با حضور دکتر ادیب وحدانی (آهنگساز) از شبکه رادیویی گفت‌وگو روی آنتن رفت.
ادیب وحدانی در برنامه «ارغنون» گفت: در حالت کلی موسیقی به سه بخش «جز» و «کلاسیک» و «پاپ» تقسیم می‌شود. تمام انواع موسیقی‌هایی که در دو بخش «جز» و «کلاسیک» قرار نگیرند، «پاپ» هستند. بر همین اساس موسیقی زیرزمینی را می‌تواند از شاخه‌های موسیقی پاپ دانست.
این آهنگساز ادامه داد: اکثر سبک‌های جدید موسیقی در بدو شروع کار، موسیقی زیرزمینی بوده‌اند و بعد از پذیرفته شدن در میان مردم و اهالی موسیقی از قالب قبلی خود خارج شده‌اند. برخی از موسیقی‌هایی که مخاطب کم‌تری دارند، لزوماً موسیقی زیرزمینی نیستند.
وحدانی تأکید کرد: موسیقی «پاپ» آمیزه‌ای از موسیقی‌های قبل از خودش است. موسیقی‌های پاپی که در دهه ۱۹۵۰ میلادی در آمریکا تولید می‌شدند، از هارمونی‌های موسیقی کلاسیک – قبل از خود – وام می‌گرفتند. قانون کپی – رایت در آمریکا به قرن ۱۷ میلادی برمی‌گردد و تحقیقات نشان می‌دهند که در آن دوران بسیاری از آهنگسازها فقط با تولید قطعات موسیقی معیشت زندگی خود را تأمین می‌کردند.
این آهنگساز ادامه داد: بر اساس قانون کپی – رایت در آمریکا، نصفِ درآمد حاصل از اثر هنری متعلق به هنرمند است و این درصد برای طرفین غیر قابل مذاکره است، بر همین اساس ناشر نمی‌تواند بیش از ۵۰ درصد فروش یک اثر هنری را کسب کند.
وی با اشاره به افسردگی اکثر مردم دنیا در دوران پس از جنگ جهانی دوم گفت: نسل جوان پس از جنگ جهانی دوم به کمک تهیه‌کنندگان بزرگ موسیقی در دنیا توانستند موسیقی‌های خوب و متفاوتی را به تولید و عرضه برسانند.
ادیب وحدانی در بخش دیگری از سخنان خود در برنامه «ارغنون» با اشاره به این که موسیقی با تقلید شروع می‌شود، اظهار داشت: اگر فعالان موسیقی زیرزمینی تعداد حداقل ۵ اجرای کامل داشته باشند، دیگر با اشعار انگلیسی‌زبان کار نمی‌کنند و حتماً برای برقراری ارتباط مؤثر با مخاطب شعرهای فارسی استفاده می‌کنند. برخی از فعالانِ موسیقی که آثار غیر زیرزمینی تولید می‌کنند با هدف بیشتر دیده شدن، عبارت «زیر زمینی» بودن را به خود الصاق می‌کنند.
انتهای پیام/
